کتابخانه مرکز آموزشی درمانی طالقانی ارومیه

نتایج یک پژوهش نشان می‌دهد «اتلاف دانش» در دانشگاه‌های ایران  ابعادی گسترده دارد و عوامل ساختاری، مدیریتی و نیروی انسانی مانع بهره‌گیری از بخش چشمگیری از سرمایه دانشی کشور می‌شوند.

بر اساس یافته‌های این تحقیق، بخش قابل‌ توجهی از تولیدات علمی رسمی و ثبت‌شده، از جمله مقالات، پایان‌نامه‌ها و طرح‌های پژوهشی، بی‌آنکه در تصمیم‌سازی یا برنامه‌ریزی دانشگاه‌ها نقشی ایفا کنند، عملا بلااستفاده می‌مانند و در بایگانی‌ها انباشته می‌شوند.

همچنین «شغل نامربوط به تخصص» از مهم‌ترین عوامل اتلاف دانش در دانشگاه‌های ایران به شمار می‌رود. این نوع اتلاف که سابقه‌ای دیرینه در کشور دارد، نتیجه «استخدام‌های بی‌ضابطه، رابطه‌محور و مصلحتی» است که به شکل مستقیم به هدررفت دانش می‌انجامند.

پژوهشگران افزودند نیروی انسانی با تحصیلات بالا در ایران به‌دلیل نبود ساختار مناسب، در مشاغلی کم‌درآمد، سطح پایین و تکراری به کار گرفته می‌شود و بدین ترتیب، بخش مهمی از ظرفیت دانشگاهی کشور به فرسایش می‌رسد.